Οι μεγάλοι μας ταξιδεύουν στο χρόνο και θυμούνται...
Ο παππούς θυμάται...
Η γιαγιά όταν ήταν μικρή πήγαινε στο δημοτικό σχολείο Γουρρίου. Πήγαινε με τα πόδια στο σχολείο. Το σχολείο ήταν μια αίθουσα για έξι τάξεις και είχε ένα δάσκαλο για όλες τις τάξεις.Τα παιδιά ήταν περίπου 50. Μια από τις τιμωρίες ήταν να τους δέρνουν με τη "βίτσα" στην παλάμη.
...Ο δάσκαλος ή η δασκάλα ήταν πολύ αυστηρός ή αυστηρή γιατί τα παιδιά κάνανε πολλές αταξίες...
Η γιαγιά θυμάται...
Ο παππούς θυμάται...
Το σχολείο που πήγαινε ο παππούς μου ήταν πολύ διαφορετικό απ' το σημερινό.Για να πάνε τα παιδιά σχολείο χτυπούσε η καμπάνα της εκκλησίας. Το ίδιο και για να σχολάσουν το μεσημέρι.Τα παιδιά πήγαιναν ξανά και το απόγευμα μέχρι η ώρα 4:00 .
Πήγαιναν με τα πόδια χειμώνα καλοκαίρι. Τα λίγα βιβλία που είχαν τα έβαζαν μέσα σε υφασμάτινη τσάντα. Τα βιβλία και τα τετράδια τα αγόραζαν οι ίδιοι. Κάθε δάσκαλος είχε 2-3 τάξεις και έκανε όλα τα μαθήματα. Κάθε τάξη μπορούσε να έχει 40 - 50 παιδιά.
Οι δάσκαλοι τιμωρούσαν αυστηρά τους άταχτους και τους αδιάβαστους. Κάθε Κυριακή έπρεπε να πάνε εκκλησία. Αν δεν πήγαινες τη Δευτέρα έπρεπε να δικαιολογήσεις την απουσία σου, διαφορετικά έπεφτε τιμωρία!
Πήγαιναν με τα πόδια χειμώνα καλοκαίρι. Τα λίγα βιβλία που είχαν τα έβαζαν μέσα σε υφασμάτινη τσάντα. Τα βιβλία και τα τετράδια τα αγόραζαν οι ίδιοι. Κάθε δάσκαλος είχε 2-3 τάξεις και έκανε όλα τα μαθήματα. Κάθε τάξη μπορούσε να έχει 40 - 50 παιδιά.
Οι δάσκαλοι τιμωρούσαν αυστηρά τους άταχτους και τους αδιάβαστους. Κάθε Κυριακή έπρεπε να πάνε εκκλησία. Αν δεν πήγαινες τη Δευτέρα έπρεπε να δικαιολογήσεις την απουσία σου, διαφορετικά έπεφτε τιμωρία!
Ειρήνη Γιαννακούδη
Η γιαγιά θυμάται...Η γιαγιά όταν ήταν μικρή πήγαινε στο δημοτικό σχολείο Γουρρίου. Πήγαινε με τα πόδια στο σχολείο. Το σχολείο ήταν μια αίθουσα για έξι τάξεις και είχε ένα δάσκαλο για όλες τις τάξεις.Τα παιδιά ήταν περίπου 50. Μια από τις τιμωρίες ήταν να τους δέρνουν με τη "βίτσα" στην παλάμη.
Αντρέας Ιακωβίδης
Η γιαγιά θυμάται...
... Το σχολείο λειτουργούσε πρωινό και απογευματινό. Πήγαιναν με τα πόδια μέσα στο κρύο και τις βροχές το χειμώνα και μέσα στη ζέστη το καλοκαίρι...Οι μαθητές στο σχολείο ήταν αρκετοί αλλά οι δάσκαλοι λίγοι, γι' αυτό οι τάξεις ήταν δύο δύο. Η πρώτη τάξη ήταν με τη δευτέρα μαζί.Τα κορίτσια φορούσαν την καρώ ποδιά τους με άσπρο κολάρο στο λαιμό και τα αγόρια παντελόνι μακρύ ή κοντό με μια φανέλα. Οι δάσκαλοι τότε ήταν πολύ αυστηροί. Με μια αταξία που έκαναν αμέσως έτρωγαν ξύλο και μάλιστα με τη βέργα που έφερναν οι ίδιοι.
Η γιαγιά θυμάται πως μια μέρα έκοψε ένα λουλούδι από τον κήπο της γειτόνισσας. Το έμαθε ο δάσκαλος και τη ρώτησε ποιο χέρι το έκοψε και την έδειρε σε αυτό με τη βέργα!
Ευγενία Χατζησάββα
Η μαμά θυμάται...
...Ο δάσκαλος ή η δασκάλα ήταν πολύ αυστηρός ή αυστηρή γιατί τα παιδιά κάνανε πολλές αταξίες...
Κωνσταντίνος Ηρακλέους
Η γιαγιά θυμάται...
Τα παλιά χρόνια τα παιδιά πήγαιναν στο σχολείο με τα πόδια. Τσάντες δεν υπήρχαν και έτσι οι μητέρες έραβαν τσάντες από διάφορα ρούχα. Συνήθως στο σχολείο υπήρχαν μόνο δάσκαλοι και όχι δασκάλες. Το σχολείο δεν ήταν υποχρεωτικό. Πολλοί μαθητές πήγαιναν μέχρι την δευτέρα ή την τρίτη τάξη του δημοτικού. Το σχολείο λειτουργούσε από το πρωί ως το μεσημέρι.Για να πάνε το πρωί χτυπούσε η καμπάνα. Μετά ξαναχτυπούσε η καμπάνα το μεσημέρι, κάνανε διάλειμμα για να πάνε στο σπίτι τους και το απόγευμα χτυπούσαν πάλι την καμπάνα για να επιστρέψουν στο σχολείο.
Γρηγόρης Μιχαήλ
 |
| Μαθητές και μαθήτριες των Δ΄, Ε΄και Στ΄τάξεων του Δημοτικού Σχολείου Κλήρου το 1937 |
Ο παππούς Σταύρος θυμάται...
Τον πρώτο χρόνο πηγαίναμε στο παλιό δημοτικό που είχε δύο αίθουσες διδασκαλίας με δύο δασκάλους. Μετά ήρθε τρίτος δάσκαλος και στην τρίτη και τετάρτη τάξη πηγαίναμε στο σχολείο στην αυλή της εκκλησίας.
Το σχολείο ήταν πετρόχτιστο και υπήρχε και σόμπα που λειτουργούσε με ξύλα. Πηγαίναμε όλοι περπατητοί και πολλοί χωρίς παπούτσια.Η ώρα 7:30 έπαιζε η καμπάνα και ξεκινούσαμε για το σχολείο. Το μάθημα άρχιζε στις 8:00 και στις 12:00 σχολάναμε και παίζαμε την καμπάνα. Στις 1:30 ξαναέπαιζε η καμπάνα και πηγαίναμε στο σχολείο για να σχολάσουμε στις 4:00. Ήμαστε όλοι περίπου 130 μαθητές.
Είχαμε όλα τα μαθήματα εκτός Τεχνολογία. Είχαμε όμως Σχολικό κήπο. Είχαμε Αναγνωστικό, Αριθμητική και κάποτε Ιστορία. Τετράδια και μολύβια μας έδινε ο δάσκαλος όταν χρειαζόμαστε. Φορούσαμε κοντό παντελόνι με τιράντες και ό,τι είχε ο καθένας. Ο δάσκαλος φώναζε στα άταχτα παιδιά, κάποτε έδινε πάτσους και τα έδερνε με τη βέργα στο χέρι ή στους πισινούς. Πάνω στην έδρα είχε δυο, τρεις βέργες!
Σταύρος Μαυρουδής
Ο παππούς Χαρής θυμάται...
Το σχολείο μας αποτελείτουν από τρία ξεχωριστά κτίρια. Το πρώτο κτίριο στο οποίο στεγαζόταν η πρώτη, η δευτέρα, η πέμπτη και η έκτη τάξη ήταν το παλιό πετρόκτιστο κτίριο που βρίσκεται τώρα στο σχολείο σας. Η τρίτη τάξη βρισκόταν στο παλιό κτίριο που βρίσκεται σήμερα στην αυλή της εκκλησίας. Η τετάρτη τάξη βρισκόταν στο σπίτι που κατοικούσε η παπαδιά και τώρα έχει γκρεμιστεί.
Τότε στο σχολείο τα παιδιά πήγαιναν με τα πόδια.Επειδή δεν είχαν ρολόγια χτυπούσε η καμπάνα της εκκλησίας.{...}
Τότε το σχολείο είχε περίπου 150 μαθητές. Κάναμε Ανάγνωση, Αριθμητική, Ορθογραφία, Ιστορία, Θρησκευτικά, Επιστήμη, Γεωγραφία και Κηπουρική.
Τα βιβλία μας έρχονταν από την Ελλάδα και ήταν βαρετά, χοντρά και με χοντρό εξώφυλλο.Επίσης μας έδιναν δωρεάν τα μολύβια και τα τετράδια γιατί οι περισσότεροι δεν είχαν χρήματα για να τα αγοράσουν.
Δεν είχαν συγκεκριμένη στολή. Φορούσε ο καθένας ότι είχε.Θυμάμαι που φορούσαμε και χειμώνα και καλοκαίρι κοντά παντελόνια και κάλτσες ως το γόνατο για να ζεσταινόμαστε.
Για σάκα μας έραβε η μητέρα μας μια ρούχινη σακούλα με μια θήκη.
Ο δάσκαλος έβαζε πολλές τιμωρίες. Μια σκληρή τιμωρία ήταν να καθόμαστε στα γόνατα, να απλώνόυμε μπροστά και μας χτυπούσε δυνατά στα χέρια με την ξυλόβεργα. Άλλη μια τιμωρία ήταν να στεκόμαστε στη γωνιά της τάξης. Μια άλλη τιμωρία ήταν να φέρουμε τους γονείς μας στο σχολείο και να μας δείρουν κι αυτοί μπροστά στους συμμαθητές μας.
Κάτι που θυμάμαι από τότε ήταν πως έπρεπε κάθε Κυριακή να πηγαίνουμε εκκλησία. Μια μέρα ο δάσκαλος με έδειρε με τη ξυλόβεργα γιατί δε με είδε την Κυριακή στην εκκλησία, ενώ εγώ δεν έφταιγα γιατί με είχε στείλει ο πατέρας μου να βοσκήσω τα αρνάκια
Φείδια Σταύρου
 |
| Οι μαθητές και οι μαθήτριες των Α΄και Β΄τάξεων του Δημοτικού Σχολείου Κλήρου το 1952. |
 |
| Οι μαθητές και οι μαθήτριες των Ε΄και Στ΄τάξεων του Δημοτικού Σχολείου Κλήρου το 1952 |
Η γιαγιά Τασούλα θυμάται...
Η γιαγιά μου γεννήθηκε το 1956. Όταν ήταν περίπου 6 χρονών πήγε στην Α' τάξη του Δημοτικού Σχολείου Κλήρου.
Η τάξη της ήταν στο παλιό κτίριο του σχολείου μας. Είχε 25 μαθητές στην τάξη της γιαγιάς μου. Το σχολείο ήταν καθαρό, με ωραίο κήπο και αυλή. Δεν είχε όμως καντίνα. Όλοι οι μαθητές ήταν περίπου 170. Κάθε πρωί στις 7:30 η γιαγιά μου ξεκινούσε για το σχολείο της. Κρατούσε μια βαλίτσα από ύφασμα που είχε τα τετράδιά της, μολύβι, σβηστήρι και κουλούρι για το διάλειμμα...
... Τα βιβλία και τα τετράδια που είχε ήταν περίπου σαν τα δικά μας , όχι όμως με τόσα χρώματα.Έκανε παρόμοια μαθήματα με εμάς. Της γιαγιάς μου της άρεσαν πιο πολύ η Τέχνη, η Γεωγραφία και τα Οικοκυρικά.
Η στολή της ήταν ποδιά γκρίζα με άσπρο κολλάρο, μαύρα παπούτσια και άσπρες κάλτσες. Το χειμώνα φορούσε μπλε τρικό.
Οι δάσκαλοί τους ήταν πολύ αυστηροί. Έβαζαν πολλές τιμωρίες και τους έδερναν με μια ξύλινη ρίγα. Η γιαγιά μου μια φορά δεν μπορούσε να κάνει γυμναστική και ο δάσκαλος την έβαλε να στέκεται κάτω από τον ήλιο και να βλέπει τους άλλους.
Ξενοφών Γεωργίου
Η γιαγιά θυμάται..
... Το σχολείο το καλοκαίρι ήταν πολύ δροσερό και το χειμώνα πολύ παγωμένο. Έτσι τα παιδιά κουβαλούσαν στο σχολείο ξύλα για να βάλουν μέσα στη σόμπα που υπήρχε στην αίθουσα.
Όλα τα παιδιά ήταν περίπου 170. Επειδή οι τάξεις δεν τους χωρούσαν ενοικίαζαν αίθουσες για να τους χωρέσουν όλους. Είχαν πάρει την αίθουσα στην αυλή της εκκλησίας και το σπίτι του πάτερ Κυριάκου.
... Τα παιδιά μαζεύονταν στην αυλή του μεγάλου σχολείου όταν είχαν μεγάλη γιορτή όπως Χριστούγεννα ή 25η Μαρτίου και Πάσχα.
Μέσα στην αυλή του μεγάλου σχολείου υπήρχε ένας μεγάλος κήπος με λουλούδια τα οποία φρόντιζαν τα παιδιά με τους δασκάλους τους. Επίσης υπήρχαν μεγάλα δέντρα και μια μεγάλη δεξαμενή γεμάτη με νερό που πότιζαν τα δέντρα και τα λουλούδια.
... Το σχολείο το καλοκαίρι ήταν πολύ δροσερό και το χειμώνα πολύ παγωμένο. Έτσι τα παιδιά κουβαλούσαν στο σχολείο ξύλα για να βάλουν μέσα στη σόμπα που υπήρχε στην αίθουσα.
Όλα τα παιδιά ήταν περίπου 170. Επειδή οι τάξεις δεν τους χωρούσαν ενοικίαζαν αίθουσες για να τους χωρέσουν όλους. Είχαν πάρει την αίθουσα στην αυλή της εκκλησίας και το σπίτι του πάτερ Κυριάκου.
... Τα παιδιά μαζεύονταν στην αυλή του μεγάλου σχολείου όταν είχαν μεγάλη γιορτή όπως Χριστούγεννα ή 25η Μαρτίου και Πάσχα.
Μέσα στην αυλή του μεγάλου σχολείου υπήρχε ένας μεγάλος κήπος με λουλούδια τα οποία φρόντιζαν τα παιδιά με τους δασκάλους τους. Επίσης υπήρχαν μεγάλα δέντρα και μια μεγάλη δεξαμενή γεμάτη με νερό που πότιζαν τα δέντρα και τα λουλούδια.
Ελεάνα Πολυδώρου
Η γιαγιά μου θυμάται...
Το σχολείο της γιαγιάς μου βρισκόταν στον στον Καλοπαναγιώτη. Πήγαινε στο σχολείο, που ήταν μακριά από το σπίτι της, με τα πόδια... Δεν είχαν αυλή για να παίξουν και οι τουαλέτες ήταν αρκετά μακριά από το σχολείο. Φορούσαν ποδιά και μαύρα παπούτσια. Η τσάντα της γιαγιάς μου ήταν δερμάτινη με ένα χέρι στο πάνω μέρος. Είχε δυο θήκες, μια για τα τετράδια και μια για τα βιβλία.
Οι δάσκαλοι ήταν πολύ αυστηροί. Όταν δε διαβάζανε τους δέρνανε με το ξύλο. Το χειμώνα έπαιρναν ο καθένας από ένα κομμάτι ξύλο για να ανάβουνε τη σόμπα. Πηγαίνανε και το απόγευμα σχολείο. Αρχίζανε στις 8:00 και τελειώνανε στις 1:00 και έρχονταν πάλι η ώρα 2:00 μέχρι τις 4:00 το απόγευμα. Την Κυριακή έπρεπε να πάνε στην εκκλησία. Αν δεν πηγαίνανε, ο δάσκαλος τους έβαζε τιμωρία.
Ο παππούς πήγαινε δημοτικό σχολείο στην Κλήρου. Είχε αίθουσα και εκτός του σχολείου, στο ύψωμα,πίσω από το παλιό.
Στο σχολείο πήγαιναν με τα πόδια. Τον καιρό του παππού μου είχε 150 μαθητές.
Τα βιβλία ήταν πολύ διαφορετικά και τα τετράδια έπρεπε να είναι ντυμένα με κόλλα μπλε.
Τα αγόρια δεν είχαν στολή. Τα κορίτσια φορούσαν γκριζόασπρη ποδιά.Μερικές από τις τιμωρίες που έβαζαν ήταν το ράβδισμα με μια ξύλινη βέργα.
Το σχολείο της γιαγιάς μου βρισκόταν στον στον Καλοπαναγιώτη. Πήγαινε στο σχολείο, που ήταν μακριά από το σπίτι της, με τα πόδια... Δεν είχαν αυλή για να παίξουν και οι τουαλέτες ήταν αρκετά μακριά από το σχολείο. Φορούσαν ποδιά και μαύρα παπούτσια. Η τσάντα της γιαγιάς μου ήταν δερμάτινη με ένα χέρι στο πάνω μέρος. Είχε δυο θήκες, μια για τα τετράδια και μια για τα βιβλία.
Οι δάσκαλοι ήταν πολύ αυστηροί. Όταν δε διαβάζανε τους δέρνανε με το ξύλο. Το χειμώνα έπαιρναν ο καθένας από ένα κομμάτι ξύλο για να ανάβουνε τη σόμπα. Πηγαίνανε και το απόγευμα σχολείο. Αρχίζανε στις 8:00 και τελειώνανε στις 1:00 και έρχονταν πάλι η ώρα 2:00 μέχρι τις 4:00 το απόγευμα. Την Κυριακή έπρεπε να πάνε στην εκκλησία. Αν δεν πηγαίνανε, ο δάσκαλος τους έβαζε τιμωρία.
Θέα Σωφρονίου
Ο παππούς θυμάται...
Ο παππούς πήγαινε δημοτικό σχολείο στην Κλήρου. Είχε αίθουσα και εκτός του σχολείου, στο ύψωμα,πίσω από το παλιό.
Στο σχολείο πήγαιναν με τα πόδια. Τον καιρό του παππού μου είχε 150 μαθητές.
Τα βιβλία ήταν πολύ διαφορετικά και τα τετράδια έπρεπε να είναι ντυμένα με κόλλα μπλε.
Τα αγόρια δεν είχαν στολή. Τα κορίτσια φορούσαν γκριζόασπρη ποδιά.Μερικές από τις τιμωρίες που έβαζαν ήταν το ράβδισμα με μια ξύλινη βέργα.
Αντρέας Πέρδικος
Η γιαγιά θυμάται...
Η γιαγιά μου πήγαινε σχολείο στο Δημοτικό Κλήρόυ.Το σχολείο της γιαγιάς μου ήταν πετρόχτιστο και πήγαιναν εκεί με τα πόδια.Ξεκινούσε γύρω στις 7:30 και τέλειωνε στις 4:00.Η στολή τους ήταν ποδιές με κολλάρο γύρω από το λαιμό. Οι δάσκαλοι έβαζαν τιμωρίες. Πολλές φορές τους έδιναν πάτσους ή τους χτυπούσαν στα χέρια με τη βέργα. Κάποτε τους έβαζαν να βλέπουν για ώρα τον τοίχο. Ήταν αξέχαστα παιδικά χρόνια...
Πανάγια Ζαμανή
Η γιαγιά θυμάται...
Τον καιρό της γιαγιάς μου οι "κορούδες" φορούσαν ποδιά για στολή και τα αγόρια άσπρη φανέλα και γκρίζο παντελόνι.Όταν έκαναν κάποια αταξία ή δεν έκαναν τα μαθήματά τους, ο δάσκαλος τους έδερνε ή τους έβαζε να γράφουν πολλές φορές την ορθογραφία τους.
Ελένη Κυριάκου
Η μητέρα μου θυμάται...
Σύμφωνα με αυτά που μου είπε η μαμά μου, η μαμά μου πήγαινε στο Α΄Δημοτικό Σχολείο Έγκωμης στη Λευκωσία. Το σχολείο της μαμάς μου ήταν από τα μεγαλύτερα σχολεία της περιοχής. Είχε πολλές αίθουσες διδασκαλίας και ένα μεγάλο γήπεδο.
Η μαμά μου πήγαινε στο σχολείο με το αυτοκίνητο του μπαμπά της . Κάποιες μέρες σχόλαναν στις 12:15. Έκαναν Μαθηματικά,Ελληνικά, Επιστήμη, Μουσική και Τέχνη.Τα βιβλία τους ήταν "Η γλώσσα μου" και τα βιβλία των Μαθηματικών με πράξεις και προβλήματα.
Φορούσαν καρώ ποδιά με άσπρο κολλάρο ή μπλε φούστα και άσπρο πουκάμισο. Όταν η μαμά μου ήταν στην Α΄τάξη ήταν 30 μαθητές. Στη Στ' τάξη έγιναν 25 μαθητές. Η μαμά μου πήγε στην Α' τάξη το 1982.Οι τιμωρίες τους ήταν να γράφουν το διάλειμμα ή να μένουν στη γωνιά.
Μια φορά η μαμά μου ξέχασε να φέρει αμύγδαλα για να φτιάξουν αμυγδαλωτά για τα Οικοκυρικά. Μέχρι να τα φέρει ο παππούς μου το μάθημα σχεδόν τέλειωσε. Η δασκάλα θύμωσε.
Κατερίνα Αλεξάνδρου
Η γιαγιά θυμάται...
Η γιαγιά μου πήγαινε σχολείο στο Δημοτικό Σχολείο Παλλουριώτισσας. Το σχολείο της ήταν πολύ μικρό και είχε πολύ λίγα θρανία. Στο σχολείο της πήγαινε με ένα παλιό ποδήλατο. Τα μαθήματα άρχιζαν η ώρα 8:00 και τέλειωναν η ώρα 4:00 το απόγευμα. Πήγαινε και το Σάββατο σχολείο. Στην τάξη είχαν μόνο 10 μαθητές. Τα μαθήματά τους ήταν βασικά Μαθηματικά, Ελληνικά, Ιστορία και Γεωγραφία. Τα κορίτσια φορούσαν ποδιά και τα αγόρια παντελόνι και πουκάμισο. Ο δάσκαλος είχε μια ρίγα μεγάλη και τους χτυπούσε στην παλάμη.
Μαρία Δημητρίου
Η γιαγιά θυμάται...
Το σχολείο της βρισκόταν στο κατεχόμενο Μαραθόβουνο. Είχαν μια αίθουσα δίπλα από την εκκλησία και ήταν το σχολειό των παιδιών. Τα μαθήματα ήταν πρωινά και απογευματινά. Στο σχολείο πήγαιναν με τα πόδια. Οι τάξεις Α΄,Β΄ και Γ΄ ήταν σε μια αίθουσα διδασκαλίας και οι τάξεις Δ΄, Ε΄και Στ΄ ήταν σε άλλη αίθουσα.
Τα μαθήματα ήταν η Ανάγνωση, η Αριθμητική, η Γραφή και τα Θρησκευτικά.
Τα κορίτσια φορούσαν ποδιά και τα αγόρια παντελόνι και πουκάμισο.
Ο δάσκαλος έβαζε αρκετές τιμωρίες. Κτυπούσε τους μαθητές με τη ρίγα στην παλάμη και όταν έκαναν λάθος στην ορθογραφία τους έβαζε να τη γράψουν περισσότερες φορές.
Θωμάς Χατζηθωμά
Η γιαγιά μου θυμάται...
Η γιαγιά μου η Βιολέτα θυμάται να μου πει αρκετά από τα παιδικά - μαθητικά της χρόνια. Η γιαγιά μου πήγαινε στην Α΄τάξη του Δημοτικού Σχολείου Κυράς Μόρφου. Το σχολείο τους δεν ήταν πολύ μεγάλο. Κάτω ήταν η πρώτη και η δευτέρα τάξη μαζί και πάνω οι υπόλοιπες.
Στο σχολείο πήγαιναν περπατητοί . Το σχολείο ξεκινούσε στις 7:30 και τέλειωνε στις 12:30. Τότε τα παιδιά έφευγαν και πήγαιναν στα σπίτια τους να βγάλουν νερό από το λακκο για να έχουν τη νύχτα που θα επέστρεφαν από το σχολείο για να κάνουν μπάνιο και να πλύνουν τα ρούχα τους. Επέστρεφαν στο σχολείο στις 1:30 και σχόλαναν στις 4:00. Ήταν δύσκολα εκείνα τα χρόνια.
Έπρεπε όλοι οι μαθητές να φορούν στολή και επειδή μια στολή είχαν έπρεπε όταν πήγαιναν σπίτι να πλύνουν τη στολή τους και το πρωί να μαζέψουν ξύλα για να ζεστάνουν το σίδερο για να τη σιδερώσουν.
Όποιο παιδάκι δεν ήταν καθαρό στο σχολείο, ο δάσκαλος το απόβαλλε.
Τα μαθήματα που έκαναν ήταν Μαθηματικά,Καλλιγραφία, Ιστορία, Ελληνικά, Γυμναστική και θρησκευτικά. Η δασκάλα τους ήταν η κυρία Ελένη και ήταν πολύ καλή δασκάλα.
Τον καιρό εκείνο οι τιμωρίες ήταν πολλές και σκληρές. Όταν έκαναν αταξίες ο δάσκαλος τους έβαζε να στέκονται κολλημένοι όρθιοι στον τοίχο για μια ώρα.Όποιος δεν πήγαινε εκκλησία κάθε Κυριακή έτρωγε από το διευθυντή κάθε Δευτέρα δέκα ραβδισμούς με τη βέργα.
Μια μέρα η γιαγιά μου είχε πάει να φέρει νερό για το σπίτι και είχε βρέξει με αποτέλεσμα να βρέξει τα παπουτσάκια της. Το απόγευμα έπρεπε να πάει πίσω στο σχολείο αλλά δεν είχε άλλο ζευγάρι παπούτσια και έτσι φόρεσε τα παπούτσια της μαμάς της που ήταν μεγάλα.Επειδή ντρεπόταν πολύ μην τη δουν τα άλλα παιδάκια δεν βγήκε ούτε διάλειμμα ούτε πήγε στο Σισσύτιο. Ο διευθυντής τότε τι ρώτησε τι είχε. Η γιαγιά μου του είπε φοβισμένη τι είχε γίνει και αυτός τη λυπήθηκε και της είπε να τις φτιάξουν ένα σάντουιτς για να φάει και δεν την τιμώρησε.
Φωτογραφίες δεν έχει καθόλου η γιαγιά μου γιατί έμειναν όλες στα κατεχόμενα μέρη μας όταν έγινε η τουρκική εισβολή.
Αντρέας Ηρακλέους
Η γιαγιά μου θυμάται...
Τη γιαγιά μου τη λένε Ελένη και όταν ήταν μικρή έμενε στο κατεχόμενο χωριό Μπέλλα - Πάις. Το σχολείο της ήταν μικρό με μόνο δύο αίθουσες διδασκαλίας.Όλοι οι μαθητές ήταν 25. Στο σχολείο της πήγαινε με τα πόδια. Στο σχολείο πήγαιναν δύο φορές τη μέρα. Πήγαιναν το πρωί η ώρα 7:00 ως η ώρα 12:00 και το απόγευμα η ώρα 1:30 ως η ώρα 4:00. Μερικά από τα μαθήματά τους ήταν Ανάγνωση, Πρόσθεση, Γραμματική, Συντακτικό και Μαθηματικά.Τα τετράδια και τα βιβλία τους ήταν μικρά και μονόχρωμα.Τα κορίτσια φορούσαν ποδιά και τα αγόρια παντελόνια. Οι δάσκαλοι έβαζαν σκληρές και επώδυνες τιμωρίες. Χτυπούσαν τους μαθητές με τη ράβδο. Έτυχε πολλές φορές να χτυπήσουν τη γιαγιά μου με τη ράβδο.
Ελένη Σωτηρίου
Ο παππούς θυμάται...
Στα παλιά χρόνια το σχολείο ήταν διαφορετικό από το δικό μας σήμερα. οι αίθουσες διδασκαλίας ήταν πιο μικρές χωρίς πολλά χρώματα, σχέδια και ζωγραφιές στους τοίχους. Τα θρανία ήταν ξύλινα παλιά και είχαν χρώμα άλλοτε μαύρο και άλλοτε πράσινο. Τα βιβλία τα αγόραζαν οι γονείς. Οι γόμες, οι ξύστρες και τα μολύβια των μαθητών ήταν πιο απλά από τα δικά μας χωρίς πολύχρωμα σχέδια. Τα παιδιά δεν αγόραζαν συχνά τετράδια,γόμες και μολύβια γιατί είχαν λιγότερα χρήματα.
Μύρια Πέτρου
